Ξανά στους δρόμους οι Τουρκοκύπριοι!

Η σημερινή κινητοποίηση της τουρκοκυπριακής Συνδικαλιστικής Πλατφόρμας γίνεται κάτω από το σύνθημα "Γενική Απεργία! Γενική Αντίσταση!"

 

Στις 16 Ιουνίου 1958 οι Τουρκοκύπριοι δημιούργησαν το χωριστό Δήμο Λευκωσίας. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά σύμβολα της εποχής, τα οποία παρέπεμπαν στην «ελευθερία και ανεξαρτησία» της κοινότητας απέναντι στην ελληνοκυπριακή ακροδεξιά αυθαιρεσία. Ή τουλάχιστον ήταν ο συμβολισμός μιας τέτοιας δικαιολογίας…

Η τουρκοκυπριακή εθνικιστική ελίτ πάντως ακολούθησε στο ίδιο πλαίσιο τη στρατηγική της. Μέχρι και την παράνομη ανακήρυξη της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου» το 1983, η εθνικιστική (και όχι μόνο) κινητοποίηση αφορούσε πρώτιστα στην «αναγκαιότητα» ανεξαρτητοποίησης της κοινότητας από τους Ελληνοκύπριους και στην ικανοποίηση του αιτήματος της αυτοδιοίκησής της.

Οι χωριστοί τουρκοκυπριακοί δήμοι απέκτησαν νόμιμη υπόσταση με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και διατήρησαν το ιδεολογικά φορτισμένο περιεχόμενο. Το ίδιο περίπου ίσχυσε και με τη δημιουργία χωριστών δομών σε όλα τα επίπεδα μετά τις διακοινοτικές ταραχές του 1963 και την τουρκική εισβολή του 1974. Όμως με το πέρασμα του χρόνου και υπό το βάρος των κοινωνικών επιπτώσεων (συνήθως δεν μελετούνται) που άφησε πίσω του ο βίαιος διαχωρισμός εδαφών, κοινωνίας και οικονομίας, το «όραμα» της ανεξαρτησίας φαίνεται να αλλάζει περιεχόμενο, να μετασχηματίζεται…

Τα χθεσινά επεισόδια μεταξύ εργαζομένων στο Δήμο Λευκωσίας και της αστυνομίας των κατεχομένων, είναι μια ακόμα ένδειξη του πολιτικού και ιδεολογικού μετασχηματισμού που επεκτείνεται πλέον σε κάθε έκφανση της ζωής ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους. Η έκρηξη της δίκαιης οργής των εργαζομένων που παραμένουν μήνες χωρίς μισθό και η οποία κατέληξε στη σύλληψη 31 ανθρώπων (μέχρι αργά ψες), είναι το αποκορύφωμα της σχεδόν καθολικής αντίληψης ότι το ψευδοκράτος δεν είναι πλέον βιώσιμο. Όχι μόνο δεν είναι βιώσιμο, αλλά ούτε μπορεί να ικανοποιήσει το αίτημα της αυτοδιοίκησης ή να προστατεύσει την τουρκοκυπριακή ταυτότητα!

 

Με τις χθεσινές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας των εργαζομένων στον τουρκοκυπριακό Δήμο Λευκωσίας, υπογραμμίζονται για μια ακόμη φορά κάποια βασικά πολιτικά χαρακτηριστικά των σημερινών εξελίξεων στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα:

Πρώτον, υπάρχει άνοδος της συνειδητοποίησης από ένα μέρος του τουρκοκυπριακού συνδικαλιστικού κινήματος ότι οι μέχρι σήμερα «κανονικές-ειρηνικές» κινητοποιήσεις δεν οδηγούν πουθενά, ούτε καν στο διάλογο. Από αυτό το τμήμα γίνεται σαφέστατη επιλογή της πιο δυναμικής δράσης, όπως αυτή εμφανίστηκε χθες στα γραφεία του Κόμματος Εθνικής Ενότητας και στις συγκρούσεις που προκάλεσε η αντίδραση της αστυνομίας.

Δεύτερον, σημειώνεται κλιμάκωση της αντίδρασης από την τουρκοκυπριακή δεξιά και ακροδεξιά. Τα τελευταία χρόνια η καταστολή των κινητοποιήσεων, η απαγόρευση απεργιών, η προσπάθεια αποδυνάμωσης της συνδικαλιστικής δράσης, αποτελούν καθοριστικά στοιχεία της ημερήσιας διάταξης. Αποκορύφωμα η χθεσινή φασιστικού τύπου επίθεση της αστυνομίας στα γραφεία της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων στους Δήμους (BES) και η σύλληψη στελεχών της, τη στιγμή που συνεδρίαζαν για τις σημερινές κινητοποιήσεις.

Τρίτον, υπάρχει ανανεωμένη συσπείρωση γύρω από το αίτημα πρόωρων εκλογών, οι οποίες όμως να συνοδεύονται από μέτρα «ριζικής αλλαγής» του ψευδοκράτους. Στο σημείο αυτό, το τουρκοκυπριακό αίτημα φαίνεται καταρχήν να συγκρουεται με το πρόγραμμα μετασχηματισμού που επιβάλλει η τουρκική κυβέρνηση. Όμως είναι γεγονός ότι το βάθος αυτής της σύγκρουσης ή ο συμβιβασμός, αποτελούν ακόμα ανοιχτά ζητήματα που θα καθοριστούν στο άμεσο μέλλον. Στο παρόν στάδιο το αίτημα για δυναμικότερες δράσεις από ένα μεγάλο τμήμα του συνδικαλιστικού κινήματος δε φαίνεται να υιοθετείται πλήρως από προοδευτικά πολιτικά κόμματα που είναι μέρος της «βουλής» (όπως το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα).

Μέσα στο προαναφερθέν πλαίσιο, η Συνδικαλιστική Πλατφόρμα των Τουρκοκυπρίων αποφάσισε συνέχιση της διαμαρτυρίας σήμερα με γενική απεργία και συμπαράσταση στα αιτήματα των εργαζομένων στο Δήμο Λευκωσίας. Η απεργία γίνεται κάτω από το γενικό σύνθημα «Γενική Απεργία, Γενική Αντίσταση». Η μαζικότητα και η σταθερότητα αυτής της προσπάθειας θα αναδείξει πολλούς παράγοντες που θα επηρεάσουν και το ίδιο το Κυπριακό πρόβλημα. Για παράδειγμα, το περιεχόμενο των διεκδικήσεων της απεργίας, η συνεννόηση των κομμάτων και οργανώσεων πέραν της τουρκοκυπριακής Δεξιάς, αλλά κυρίως ο βαθμός σύνδεσης αυτής της προσπάθειας με την επίλυση του Κυπριακού, αποτελούν μερικούς από τους παράγοντες που επηρεάζουν συνολικά τον Κυπριακό λαό (είτε το αντιλαμβάνονται οι Ελληνοκύπριοι, είτε όχι).   

 

Νίκος Μούδουρος