ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ… ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

(Άρθρο φίλου, ο οποιος προτιμά να διατηρήσει την ανωνυμία του)

Είναι αυτονόητο ότι το θέμα το οποίο βρίσκεται και θα βρίσκεται για πολύ καιρό ακόμα στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής της Κύπρου είναι η οικονομία. Αυτό είναι απολύτως δικαιολογημένο. Το ίδιο δικαιολογημένο είναι η κυβέρνηση να επιζητά κάποια άνεση χρόνου για να αντιμετωπίσει τις άμεσες προτεραιότητες στην οικονομία πριν αρχίσει μια νέα διαδικασία για το κυπριακό. Ωστόσο και ενώ απέχουμε ακόμα από το σημείο επανέναρξης μιας νέας διαδικασίας στο κυπριακό, μπορούν να ιχνηλατηθούν κάποιες τάσεις οι οποίες δεν προδιαγράφουν καλούς οιωνούς.

Ο κ. Αναστασιάδης εξήγγειλε στην πρώτη του δήλωση αμέσως μετά την εκλογή του και πριν ακόμα ανακηρυχθεί επισήμως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι η πρώτη ενέργεια της κυβέρνησης του θα ήταν η υποβολή αίτησης για ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη. Κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης όπως οι Υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και άλλοι έσυραν το χορό παρουσιάζοντας αυτή την επιλογή ως την αιχμή του δόρατος της «διόρθωσης» της εξωτερικής μας πολιτικής. Τόσο η επιλογή αυτή καθαυτή, αλλά πολύ περισσότερο το ιδεολογικοπολιτικό της υπόβαθρο όπως αυτό επιβεβαιώνεται από μια αλληλουχία χειρισμών και συμπεριφορών της κυβέρνησης - ανάμεσα στις οποίες προεξάρχουσα θέση κατέχει η απόφαση Αναστασιάδη – Γιούργκρουπ της 16^ης Μαρτίου 2013 – συνηγορούν σε ένα πράγμα: ότι η Κύπρος έχει περάσει από την εποχή της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, βασικό γνώρισμα της οποίας ήταν η επιδίωξη εξισορροπητικών ασφαλιστικών δικλείδων, στην εποχή του μονοδιάστατου προσανατολισμού, και της πλήρους υπαγωγής στο άρμα των Αμερικανοβρετανικών συμφερόντων και σχεδιασμών.  

Εύλογα δημιουργούνται ορισμένα ερωτήματα: Που θα στραφεί η Κύπρος όταν θα βρεθεί ξανά αντιμέτωπη με τους Αμερικανοβρετανικούς σχεδιασμούς προς όφελος της Τουρκίας μέσα στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Η.Ε.; Πως θα αντιμετωπίσουμε προσπάθειες αναβάθμισης του ψευδοκράτους και μεθοδεύσεις για μια κακή λύση;  

Άνκαι πολλοί πιστεύουν ότι οι επιπτώσεις αυτής της στροφής έχουν να κάνουν μόνο με τη Ρωσία, δυστυχώς το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνον εκεί. Δυσπιστία υπάρχει και από τη Γαλλία και την Κίνα καθώς και από παραδοσιακά φιλικές χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και του Αραβικού κόσμου. Η πρόσφατη πλήρης ευθυγράμμιση της Κύπρου με τους Βρετανούς εντός Ε.Ε. για το θέμα της παροχής οπλισμού στους αντικαθεστωτικούς της Συρίας δημιούργησε αλγεινές εντυπώσεις πέραν των Αραβικών χωρών και σε χώρες οι οποίες ήταν και είναι ειλικρινείς εταίροι της Κύπρου εντός της Ε.Ε.          

Επανερχόμαστε για λίγο στο θέμα της ένταξης στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη. Ήδη φαίνεται πως οι Αμερικανοί ως μεσάζοντες της συμμάχου τους Τουρκίας, διαμηνύουν ότι το θέμα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο ενός συνολικού πακέτου λύσης του κυπριακού. Όπερ μεθερμηνευόμενο, από μοχλός πίεσης κατά της Τουρκίας, το θέμα μετατρέπεται σε μοχλό πίεσης στη δική μας πλευράς για κλείσιμο του Κυπριακού ώστε να ενταχθεί και η Κύπρος στο Συνεταιρισμό και να ξεπεραστούν τα εμπόδια στη ομαλή συνεργασία Ε.Ε. – ΝΑΤΟ.      

Σε ότι αφορά στο κυπριακό καθαυτό, τα πρώτα δείγματα γραφής του Προέδρου Αναστασιάδη προκαλούν εύλογες ανησυχίες. Οι χειρισμοί που έγιναν σε σχέση με το έγγραφο Ντάουνερ, αποκάλυψαν μια προσέγγιση η οποία υποτάσσει το κυπριακό σε σκοπιμότητες της εσωτερικής πολιτικής ατζέντας. Έτσι ο Πρόεδρος αισθάνθηκε την ανάγκη να καταγγείλει τον Ντάουνερ στο Μπαν Κι Μουν, όχι γιατί έδωσε το έγγραφο στον Έρογλου 15 ημέρες ενωρίτερα - όπως ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης ισχυρίστηκε αρχικά επιχειρώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα – αλλά γιατί συνεργάτες του Ντάουνερ πλήττουν την αξιοπιστία του. Εν τέλει ο κ. Αναστασιάδης έπληξε μόνος του την αξιοπιστία του αποκαλυπτόμενος στα μάτια του Γ.Γ. των Η.Ε. ως κάποιος ο οποίος επιχειρεί να φορτώσει δικές του ευθύνες στους ώμους άλλων, χωρίς αυτό να αποτελεί ελαφρυντικό για τον Ντάουνερ. Και ανέβασε τόσο ψηλά τον πήχη ζητώντας διαβεβαιώσεις από τον ίδιο το Γ.Γ. που στο τέλος πέρασε αναγκαστικά από κάτω, δεχόμενος κάποιες διευκρινήσεις που διαβίβασε αξιωματούχος της γραμματείας του ΟΗΕ στο Μόνιμο Αντιπρόσωπο της Κύπρου στα Η.Ε.

Στην ίδια φιλοσοφία υπαγωγής του κυπριακού σε εσωτερικές σκοπιμότητες, εντάσσεται και ο προδιαγραφόμενος χειρισμός Αναστασιάδη στο θέμα των συγκλίσεων της περιόδου Χριστόφια – Ταλάτ. Ήδη κάποιες δηλώσεις περί απόσυρσης θέσεων (αλήθεια ο κ. Αναστασιάδης θα αποσύρει τη θέση για ΕΚ Πρόεδρο και ΤΚ Αντιπρόεδρο, τη θέση για κατάργηση των εγγυήσεων, τη θέση για επιστροφή 100,000 Ελληνοκυπρίων υπό Ελληνοκυπριακή διοίκηση, τη θέση για διασφάλιση της πληθυσμιακής αναλογίας 4:1, τη σύγκλιση ότι όλοι οι Κύπριοι θα μπορούν να ζήσουν οπουδήποτε επιθυμούν στην Κύπρο;)  δίνουν άφεση αμαρτιών στον κ. Έρογλου και τον βγάζουν από το εδώλιο του κατηγορημένου ως αυτός ο οποίος δεν ήταν συνεπής προς τα συμφωνηθέντα. Επιπλέον ενδεχόμενη απόσυρση, θα διαγράψει θέσεις οι οποίες διασφαλίζουν την ενότητα της χώρας, της κοινωνίας, της οικονομίας, του λαού και των θεσμών. Ο κ. Αναστασιάδης αναλαμβάνει μεγάλο ρίσκο. Θα μπορέσει να φέρει κάτι καλύτερο από αυτό που θέλει να αποσύρει ή θα περάσει για μία ακόμα φορά κάτω από τον πήχη; Θα μπορέσει να διατηρήσει το τεκμήριο της καλής θέλησης για την ελληνοκυπριακή πλευρά το οποίο υπήρξε καθοριστικής σημασίας στην προσπάθεια μας να προχωρήσουμε με την ερευνητικές εξορύξεις στην κυπριακή ΑΟΖ; Ποιες επιπτώσεις θα έχει ενδεχόμενη ανατροπή αυτού του τεκμηρίου προς όφελος της Τουρκίας;

Όλα τα πιο πάνω συνθέτουν ένα ανησυχητικό σκηνικό και επιβάλλουν εγρήγορση. Οι ισορροπίες είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητες και τυχόν αναταράξεις μπορεί να αποβούν μοιραίες.