Μέση Ανατολή:Το Ισραήλ κάνει και πάλι προεκλογική με πτώματα Παλαιστινίων, ενώ τρίζουν επικίνδυνα οι καρέκλες της μοναρχίας και στην Ιορδανία

 

Η αναζωπύρωση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στη Χαμάς και το Ισραήλ έχει κάτι το απελπιστικά επαναληπτικό που θυμίζει ειρωνικά τη φράση της ιστορικού Χ. Αρέντ για την πληκτική επαναληπτικότητα του κακού – banality of evil. Όπως έγινε και το 2008-09, όταν το Ισραήλ είχε εκλογές, η κυβέρνηση του Τελ Αβίβ αποφάσισε ότι μερικά παλαιστινιακά πτώματα είναι ένα καλό πλαίσιο για την προεκλογική εκστρατεία. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο που μας φόρτωσαν οι ΗΠΑ τα κοντέινερ με τα ιρανικά πυρομαχικά, τα οποία αρνούνταν μετά να μεταφερθούν οπουδήποτε αλλού.

Αυτή τη φορά υπήρχαν μικρές διαφορές επί του εδάφους, αλλά μεγάλες διάφορες στο πλαίσιο. Επί του εδάφους, το θέμα είχε να κάμει αρχικά με τη ρίψη παλαιστινιακών ρουκετών που βασικά δεν κτυπούσαν στόχους – απλώς συντηρούσαν ένα είδος ιδιότυπης μορφής ανακωχής. Ξαφνικά, μετά τις αμερικανικές εκλογές, το Ισραήλ αποφάσισε να μετατρέψει το όλο ζήτημα σε εστία ενδεχόμενου πολέμου. Έτσι, ξεκίνησε τις θεαματικές δολοφονίες. Πρέπει να αναφερθεί ότι τα θύματα των Ισραηλινών μέχρι στιγμής υποφέρουν από ταλαιπωρία λόγω φόβου – η ανησυχία, λοιπόν των Ισραηλινών έχει ως αντίτιμο τη δολοφονία Παλαιστινίων. Υπάρχει κάτι σε αυτήν τη σύγκριση που θυμίζει το banality of evil.

Το πιο ενδιαφέρον ήταν ο στόχος που επέλεξε το Ισραήλ για να αυξήσει την ένταση – δολοφόνησε τον ηγέτη της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς, το άτομο το οποίο μεσολαβούσε μέχρι τότε στο να σταματήσουν οι παλαιστινιακές ρίψεις πυραύλων. Προφανώς, το Ισραήλ σκότωσε το διαμεσολαβητή γιατί δεν ήθελε διαμεσολάβηση. Η στρατιωτική καινοτομία από την πλευρά της Χαμας ήταν η εκτόξευση πυραύλων που έφταναν μέχρι τα προάστια των μεγάλων ισραηλιτικών πόλεων.

Όμως και το πλαίσιο ήταν πια διαφορετικό. Πέρα από τις εσωτερικές εκλογές στο Ισραήλ, ο Νετανιάχου μόλις είχε χάσει στις εκλογές στις ΗΠΑ. Πριν λίγους μήνες, μερικοί αναλυτές  υποψιάζονταν ότι το Ισραήλ μπορεί να δοκίμαζε ένα μονομερές κτύπημα στο Ιράν, για να εγκλωβίσει την νέα αμερικανική ηγεσία. Με βάση αυτό το σενάριο, η ισραηλιτική ελίτ προσπάθησε, προφανώς, να εγκλωβίσει τον Ομπάμα και οποιαδήποτε κίνηση για την ειρηνευτική διαδικασία. όμως, στον περίγυρο υπήρχαν αλλαγές – ο νέος πρόεδρος της Αιγύπτου πήγε στη Γάζα ως ένδειξη συμπαράστασης. Δεν πρόσφερε, βέβαια, τίποτα το ιδιαίτερο – αλλά αύξησε, επίσης, το χάσμα ανάμεσα στο Ισραήλ και τους τέως Άραβες σύμμαχους τους, όπως η Αίγυπτος. Η κινητοποίηση των αραβικών καθεστώτων υπήρξε πιο έντονη αυτήν τη φορά, αφού η στήριξη των Παλαιστίνιων και ιδιαίτερα της Χαμάς, είναι ένα φύλο συκής ιδιαίτερα για τους ισλαμιστές που είναι στην εξουσία - όπως στην Αίγυπτο και την Τυνησία - και προσπαθούν να βρουν ένα χώρο ανάμεσα στη Δύση και τα εμιράτα του Κόλπου. Από την άλλη, ωστόσο, η αδιάλλακτη στάση του Ισραήλ δείχνει και την αδυναμία τους. Η Δύση, από την άλλη πλευρά, δεν δείχνει ικανοποιημένη – ο Ομπάμα εξέδωσε μια ρητορική στήριξη στο Ισραήλ, αλλά ουσιαστικά μόνο ο Καναδάς πήρε τη συνηθισμένη, από τη Δύση, φιλοισραηλινή στάση. Ο Βρετανός υπουργός εξωτερικών μάλιστα έκανε και έμμεση παρατήρηση στην ισραηλιτική ηγεσία.

Από την άλλη πλευρά ξαφνικά επανεμφανίσθηκε η Ρωσία σαν ευρύτερος παίκτης. Η επένδυση στην Συρία έδειξε την αποφασιστικότητα της αλλά και την συμμαχία της με το σιητικό μπλοκ. Ταυτόχρονα από όλες τις μεγάλες δυνάμεις μόνο η Ρωσία είναι εμπλεκόμενη στην Μέση Ανατολή και έχει σχέσεις και με το Ισραήλ και τους άραβες. Το ότι τόσο ο Μόρσι της Αιγύπτου όσο και ο Ερτογάν τηλεφώνησαν στον Πούτιν για μεσολάβηση ήταν ενδεικτικό.

Στο περιθώριο της νέας παλαιστινό-ισραηλιτικής αντιπαράθεσης σημειώθηκαν δύο κινήσεις. Στη Συρία, μετά την αποτυχία της αντιπολίτευσης στρατιωτικά, η Δύση και τα εμιράτα έπεισαν τους εμπλεκόμενους να φτιάξουν μια νέα οργάνωση – την οποία τα εμιράτα, και η Γαλλία έτρεξαν αμέσως (και ακολούθησαν οι Βρετανοί) να αναγνωρίσουν. Οι πιθανότητές της για σημαντική διαφοροποίηση των δεδομένων δεν έχουν αλλάξει. Απλώς, έχει επιβεβαιωθεί και ισλαμικός της χαρακτήρας, αφού ο νέος ηγέτης είναι και ισλαμιστής κήρυκας.

Οι πραγματικές ειδήσεις, ωστόσο, ήρθαν από την Ιορδανία, όπου ξέσπασαν μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στις αυξήσεις στα καύσιμα – και αυτή τη φορά τα συνθήματα εστίασαν και στο βασιλιά. Ο θρόνος του πιο υποτακτικού μονάρχη προς την Δύση τρίζει για κάποιο καιρό τώρα και οι διαδηλώσεις της εβδομάδας ήταν εκφραστικές. Η αστυνομία προέβη σε μαζικές συλλήψεις, όπως στο Μπαχρέιν. Αλλά είναι δύσκολο να ανατραπεί η δυναμική – το πολύ πολύ να πάρει ακόμα καμία επιχορήγηση από τα εμιράτα. Μετά; Ή και αν τελείωσαν και οι επιχορηγήσεις. Και δεν αποκλείεται το Ισραήλ να ανησυχεί, περισσότερο από όλα, για τις πιθανές εξελίξεις στην Ιορδανία.

http://rt.com/news/jordan-protest-king-leave-899/



Δέφτερη Ανάγνωση, 21.11.2012
www.defterianaynosi.com