Αλλαγή διεύθυνσης του Ιστολογίου

anatolikotera.wordpress.com

 

 

Λόγω κάποιων τεχνολογικών προβλημάτων του τελευταίου χρονικού διαστήματος, το συγκεκριμένο ιστολόγιο μεταφέρεται στη διεύθυνση http://anatolikotera.wordpress.com/

 

Στο παρόν στάδιο το anatolikotera.blogspot.com θα συνεχίσει να λειτουργεί υπό τη μορφή αρχείου μέχρι και την ολοκλήρωση της μεταφοράς όλων των δεδομένων. 

 

 

Κεμαλισμός, Ισλαμ, Τουρκοκύπριοι: Δύσκολη σχέση

 

«Το φυσικό αποτέλεσμα της επιχείρησης ειρήνης της 20^ης Ιουλίου 1974 ήταν ότι σώσαμε τα δίκαια και την ανεξαρτησία μας και τα καταστήσαμε συγκεκριμένα στο κράτος μας. Το ύψιστο μας καθήκον είναι να προστατεύσουμε το κράτος μας… Το κράτος μας είναι το δώρο της αντίστασης μας»[1]. Με αυτά τα λόγια περιέγραψε κάποτε ο Ραούφ Ντενκτάς τη δημιουργία χωριστών δομών στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα. Η ίδρυση του ντενκτασικού «κράτους», μπορεί να θεωρηθεί ως μια πράξη συνέχειας των δυναμικών που απελευθέρωσαν τόσο οι διακοινοτικές ταραχές της δεκαετίας του 1960, όσο και η εισβολή του 1974. Ως τέτοιες που ήταν οι «νέες» δομές εξουσίας στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα, επιδίωξαν ταυτόχρονα να μετατραπούν και σε μια «ιερή» νομιμοποίηση για το δόγμα ενός «χωριστού λαού που χρειάζεται το κράτος του». 

Kemalistler, İslamcılar ve Kıbrıslıtürkler: Ζor bir ilişki

 

“20 Temmuz 1974 Barış Harekâtı’nın doğal sonucu haklarımızı ve bağımsızlığımızı kurtarmak oldu ve somut olarak devletimizi kurduk. En önemli görevimiz devletimizi korumaktır… Devletimiz direnişimizin armağanıdır”(1). Kıbrıstürk toplumunda ayrı yapıların oluşturulmasını Rauf Denktaş bir zamanlar bu sözlerle anlatıyordu. Denktaşçı “devlet”in kuruluşu 1974 istilasının serbestleştirdiği dinamiklerin devamı olarak görülebilir. Kıbrıstürk toplumunda erkin bu “yeni” yapıları, aynı zamanda, devletine ihtiyacı olan bir halkın “kutsal” meşrulaştırılmasının araçlarına dönüştü.

Kıbrıslı Türkler: İlle de Kemalistler (mi) İlle de İslamcılar (mı) Olsun?

 

09 EKİM 2013

 

Ulus devletin kuruluş anı dünya tarihinde belirleyicidir.

Kıbrıs ise, kendi özellikleri ile bir istisna teşkil eder...

Ve doğal olarak Kıbrıs Türk toplumu da...

1983 iktidarı yapılarının kuruluş anı çok önemlidir. Bu önem de milliyetçi bir çerçevede ortaya konmasından kaynaklanır.

1983 yılında kurulan, yapılandırılan ayrı yapılar, Kıbrıs Türk toplumu için somut bir geçmiş yaratmaya çaba gösterdi. Geleceklerine de yol gösterecek bir geçmiş...

Askeri anıtlar ve Kıbrıs Rum barbarlığını anma etkinlikleri “kuruluş anı”nın aşamalı bir bölümünü teşkil ediyor.

Αυξάνονται οι πιέσεις της Άγκυρας για ιδιωτικοποιήσεις

 

Σύντομο σχόλιο για τις οικονομικές εξελίξεις στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα από τον Τουρκολόγο Νίκο Μούδουρο:

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα, ιδιαίτερα μετά την εκλογική διαδικασία και τους πρώτους τριγμούς στο πολιτικό σύστημα, οι οποίοι προκλήθηκαν από τα εγκαίνια λειτουργίας της Θεολογικής Σχολής Χαλά Σουλτάν, συνιστούν μια πολύ δύσκολη “εξέταση” για τη συνεργασία του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος με το Δημοκρατικό. Η επικέντρωση του ενδιαφέροντος αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο πως θα χειριστεί η “κυβέρνηση” το καυτό και δύσκολο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων. Ήδη από την προεκλογική εκστρατεία του περασμένου καλοκαιριού και τα δύο κόμματα εδωσαν την υπόσχεση ότι το πακέτο οικονομικών μέτρων της Άγκυρας θα έπρεπε να αλλάξει ριζικά. Το κυριότερο σημείο του πακέτου που είναι την ίδια στιγμή και ψηλά στην οικονομική ιεράρχηση της Άγκυρας είναι η ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων. Συνεπώς το συγκεκριμένο θέμα έχει στο παρόν στάδιο εγκλωβίσει τα δύο κόμματα, τα οποία από τη μία υποσχέθηκαν αλλαγή του μνημονίου και παρεμποδισμό των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά από την άλλη βρίσκονται τώρα ενώπιον των πιεστικών παρεμβάσεων του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.

Δημοκρατικό προπέτασμα καπνού Ερντογάν

Δελτίο Τύπου της Σεβίμ Νταγκντελέν, Βουλευτής και στέλεχος του Αριστερού Κόμματος της Γερμανίας, και Αναπληρωτής Πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας Γερμανίας-Τουρκίας του Γερμανικού Κοινοβουλίου

30 Σεπτεμβρίου 2013

Δημοκρατικό προπέτασμα καπνού Ερντογάν

 

"Μια διαδικασία εκδημοκρατισμού στην Τουρκία εξακολουθεί να είναι απλά ένας ευσεβείς πόθος από μέρους της Γερμανικής Ομοσπονδιακής κυβέρνησης: Αντ 'αυτού, ο δρόμος προς ένα κράτος που βασίζεται στη ισλαμική καταπίεση, όπως αυτή εφαρμόζεται για χρόνια από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένου της πολιτικής δίωξης ανθρώπων με διαφορετικές απόψεις, παραμένει η πικρή πραγματικότητα . Η χαλάρωση της απαγόρευσης της μαντίλας είναι ένα θλιβερό παράδειγμα του περαιτέρω εξισλαμισμού της Τουρκικής κοινωνίας." Αυτή ήταν η απάντηση της Σεβίμ Νταγκντελέν, Εκπρόσωπος για τις Διεθνείς Σχέσεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Αριστερού Κόμματος Γερμανίας και μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας, μιλώντας για το "πακέτο εκδημοκρατισμού" που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η Σεβίμ Νταγκντελέν, ο οποία είναι επίσης αναπληρωτής Πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας Γερμανίας-Τουρκίας του Γερμανικού Κοινοβουλίου, συνέχισε:

«Μαθήματα» από το Πάρκο Γκεζί (Gezi) - Ανοιχτή Συζήτηση

«Μαθήματα» από το Πάρκο Γκεζί (Gezi): Η ηγεμονία του Έρντογαν και η νέα αντιπολίτευση στην Τουρκία

 

Διάλεξη-Συζήτηση του Τμήματος Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών

 

ΤΡΙΤΗ, 8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 7:30 Μ.Μ.

ΑΙΘΟΥΣΑ A019, ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΚΤΙΡΙΑ

(ΚΑΛΛΙΠΟΛΕΩΣ)

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

 

Οχήματα καταστολής και ένα τουρκοκυπριακό «δίδαγμα»

 

Μια σημαντική εξέλιξη στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα, η οποία ελάχιστα έχει συζητηθεί στην Ελληνοκυπριακή, είναι η επιτυχής ακύρωση της εισαγωγής των ΤΟΜΑ από την Τουρκία στα κατεχόμενα. Κάποια διευκρινιστικά στοιχεία: ΤΟΜΑ είναι τα αρχικά της ονομασίας των οχημάτων «παρέμβασης» σε κοινωνικά γεγονότα που διαθέτει η τουρκική αστυνομία. Πρόσφατα έγιναν ιδιαίτερα γνωστά για τις «επιδόσεις» τους στην βίαιη καταστολή των κινητοποιήσεων στην Τουρκία με αφορμή τα γεγονότα του Γκεζί. Η εταιρεία που κατασκευάζει και εμπορεύεται τα ΤΟΜΑ ανήκει στον πρώην βουλευτή του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), Ισμαήλ Κατμερτζί και τώρα εκτελεστικός διευθυντής της είναι ο γιος του Μεχμέτ. Ένα τέτοιο όχημα στοιχίζει περίπου 340 χιλιάδες δολάρια και η τεχνολογική του «καινοτομία» επικεντρώνεται στην «ικανότητα» του να χρησιμοποιεί μεγάλες ποσότητες νερού και χημικών ενάντια στους διαδηλωτές. Αποτελεί το «καμάρι» των τουρκικών δυνάμεων καταστολής.

TOMA Kıbrıslılar İçin Bir Ders

Nikos Moudouros

26 EYLÜL 2013

TOMA’ların Kıbrıs Türk toplumu için gelmesi konusunda yaşanan gelişmeler son derece önemli ve karışık.

Kuşkusuz bu olayın öneminin karışık nedeni ile ilgili çok şeyler yazıldı, söylendi. O yüzden bu yazıda zaten kamuoyunun gündemine gelenleri tekrarlamak istemiyorum.

Ama TOMA konusunun sembolizmi içerisinden, gerek Kıbrıslı Türkler gerekse de Kıbrıslı Rumlar için aynı zamanda öğretici de olan olayın bir başka ideolojik hipotezinin mutlaka altının çizilmesi gerekiyor.

Το τέλος της αυτοκρατορικής λογικής, το τέλος της αυτοκρατορικής Κωνσταντινούπολης (1919-1922)

Διάλεξη του Τμήματος Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών Πανεπιστημίου Κύπρου, με ομιλήτρια την καθηγήτρια Σία Αναγνωστοπούλου

10 Σεπτεμβρίου 2013

 

Διάλεξη: Η ιστορικότητα των όρων "μιλλέτ", έθνος, γένος, κλπ. στην ελληνική ιστοριογραφία

Μεταπτυχιακό Σεμινάριο

Το Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών

σας Προσκαλεί στο μεταπτυχιακό σεμινάριο:

 

Η ιστορικότητα των όρων "μιλλέτ", έθνος, γένος, κλπ. στην ελληνική ιστοριογραφία

 

*

Ομιλήτρια:

 

Σία Αναγνωστοπούλου

Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα

 

Σύντομο περιεχόμενο

Μια από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ερευνητές στην προσπάθειά τους να πραγματευτούν την πολύπλοκη ιστορία του οθωμανικού 19ου αιώνα είναι η ορολογία που πρέπει να χρησιμοποιήσουν προκειμένου να αποδώσουν έννοιες των οποίων το περιεχόμενο είναι ιδιαίτερα ρευστό εκείνη την περίοδο. Η σύγχυση και η ρευστότητα που επικρατεί αποτυπώνεται στην ιστοριογραφία της εποχής. Με παράδειγμα την ελληνική ιστοριογραφία γίνεται προσπάθεια για εντοπισμό της ρευστότητας των όρων, της διαδικασία σταθεροποίησης του περιεχομένου τους και, τέλος, των ιδεολογικών ρευμάτων που οι αλλαγές που υφίστανται αντανακλούν.

 

Σύντομο βιογραφικό

Η Σία Αναγνωστοπούλου εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στην École des hautes études en sciences sociales (EHESS), στο Παρίσι (1993). Δίδαξε στο Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου (1995-2003) και σήμερα είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Δίδαξε ως επισκέπτρια καθηγήτρια σε πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού, όπως το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Βοσπόρου, το Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης και το Πανεπιστήμιο Σορβόννης. Έχει δημοσιεύσει στα ελληνικά, στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα τουρκικά για θέματα που αφορούν την οθωμανική και τουρκική ιστορία, την ιστορία της αποικιοκρατίας και την ιστορία της Κύπρου.

 

Πέμπτη, 12 Σεπτεμβρίου 2013

7:00 μ.μ.

Αίθουσα Α106, Κεντρικά Κτίρια

Πανεπιστήμιο Κύπροy

Το τέλος της αυτοκρατορικής λογικής, το τέλος της αυτοκρατορικής Κωνσταντινούπολης, 1919-1922

 

Το Τμημα Τουρκικων και Μεσανατολικων Σπουδων σας Προσκαλει

στη διαλεξη:

 

Το τέλος της αυτοκρατορικής λογικής, το τέλος της αυτοκρατορικής Κωνσταντινούπολης, 1919-1922

Ομιλήτρια:

*

Σία Αναγνωστοπούλου

Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα

 

Σύντομο περιεχόμενο

Πολλά έχουν γραφτεί για το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κυρίως κατά την κρίσιμη περίοδο μεταξύ 1919-1922. Για τις εθνικές ιστοριογραφίες, τόσο την ελληνική όσο και την τουρκική, η περίοδος έχει αποτελέσει το πρόσφορο έδαφος για τη θεμελίωση των εθνικών αφηγήσεων, περί δράματος και καταστροφής στην πρώτη περίπτωση, περί αγώνων μέχρι εσχάτων του έθνους στη δεύτερη. Λίγη ωστόσο σημασία έχει δοθεί στις αλλαγές που υφίστανται μέχρι να καταρρεύσουν ολοσχερώς στους θεσμούς και την Πόλη που εξέφραζαν μια αυτοκρατορική λογική περί εξουσίας. Το πως αυτοί οι θεσμοί και η αυτοκρατορική πρωτεύουσα αντιμετωπίζουν αυτή τη βίαιη πλέον επαφή με την εθνική λογική περί εξουσίας, το πως αντιστέκονται ή αμύνονται απέναντι σε αυτή. Το παράδειγμα που θα χρησιμοποιήσω σε αυτή τη διάλεξη είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Θα προσπαθήσω να εντοπίσω τη διαδικασία μέσα από την οποία προσαρμόζεται στη νέα πραγματικότητα η οποία ορίζεται πλέον από τις αρχές Ουίλσων. Η "μάχη" που δίνει το Πατριαρχείο εκείνη την περίοδο αντανακλά τις μεταλλάξεις που υφίστανται οι αυτοκρατορικοί θεσμοί και μαζί τους η ίδια η Κωνσταντινούπολη.

Σύντομο βιογραφικό

Η Σία Αναγνωστοπούλου εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στην École des hautes études en sciences sociales (EHESS), στο Παρίσι (1993). Δίδαξε στο Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου (1995-2003) και σήμερα είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Δίδαξε ως επισκέπτρια καθηγήτρια σε πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού, όπως το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Βοσπόρου, το Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης και το Πανεπιστήμιο Σορβόννης. Έχει δημοσιεύσει στα ελληνικά, στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα τουρκικά για θέματα που αφορούν την οθωμανική και τουρκική ιστορία, την ιστορία της αποικιοκρατίας και την ιστορία της Κύπρου.

 

Τρίτη, 10 Σεπτεμβρίου 2013

 7:30 μ.μ.

Αίθουσα A019, Κεντρικά Κτίρια

(Καλλιπόλεως)

Πανεπιστήμιο Κύπροy

AKP Modelinin “Kıbrıs Versiyonu”: Neoliberalizm ve Kıbrıs Türk Toplumu

 

İslamcı Türk entelektüel Ali Bulaç, ZAMAN gazetesindeki köşesinde, siyasal islamın geleneksel Kıbrıs algısının özelliklerinden bahsettiği yazısında şunları söylüyor: “Kıbrıs’taki Türk müdahalesinin büyük bir coşku dalgasıyla karşılaşmasından hemen sonra, Halepli yaşlı bir amca,... bunun nedenlerinden en önemlisini bana şöyle açıklar; ona göre bu, 300 yıl sonra ilk kez adadaki Müslüman nüfusun ada toprağının bir parçasını –hem de küçük bir parçasını- Hristiyanların elinden almasıydı.”[1].

Yukardaki alıntıya göre, “Hristiyanların elinden alınan” küçük bir toprağı fethetmek, Türk siyasal İslam’ının algısında şekillenen, birbirinden tamamen farklı bu iki dünya arasındaki rekabette şeref meselesiydi. Bununla birlikte, Adalet ve Kalkınma Partisi’nin Kıbrıs’a ilişkin bugünkü stratejisini daha iyi anlamak için, bu stratejinin doğru bir tarihsel bağlam içine oturtulması gerekir. Kıbrıs’ın kuzeyinde yürütülen politikayı çözebilmek, en azından kısaca da olsa AKP’nin dünya görüşününün, açımlanmasını gerektirir –ki bu da, Soğuk Savaş, Eylül 2001 terörist saldırıları ve neoliberal yeniden yapılandırmalardan etkilenmiş ve onlar tarafından şekillenmiştir.

Διάλεξη του Τμήματος Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών Πανεπιστημίου Κύπρου

 

Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών Πανεπιστημίου Κύπρου

 Διαλέξεις Χειμερινού Εξαμήνου 2013/2014

«Το τέλος της αυτοκρατορικής λογικής, το τέλος της αυτοκρατορικής Κωνσταντινούπολης (1919-1922)»

Ομιλήτρια: Σία Αναγνωστοπούλου

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

Αίθουσα Α019, Κεντρικά Κτίρια (Καλλιπόλεως) Πανεπιστημίου Κύπρου

Ώρα: 19:30

Muhafazakâr Demokrasi’nin Parti Kimliği: Başka Bir Türk Modernleşmesi Mi? (6-Son)

22 Ağustos 2013

AKP’nin ideolojik çalışmalarında ifade edildiği şekilde, kapitalist kalkınma sürecinde Türkiye’nin yerel, geleneksel değerlerinin öne çıkarılması büyük derecede Ziya Gökalp’ın teorilerine dönüşü teşkil ediyordu. Türkçülüğün Esasları eserinde, Gökalp Türk milletinin modernleşmesi sürecinde medeniyetin benimsenmesinin ama aynı zamanda kültürünün korunmasının da gerekliliğinin altını çizerek, medeniyet ve kültürü birbirinden ayırmıştı. Somut olarak, Gökalp kültürün, bir milletin sosyal hayatlarının uyumlu bir bütünü olduğunu, medeniyetin ise aynı ekonomik gelişmişlik düzeyine sahip geniş bir milletler grubunun sosyal hayatlarının ortak bir bütünü  olduğunu savunuyordu. Örneğin Avrupa ve ABD’nin kalkınma düzeyi ortak bir Batı medeniyetini, yani bilimleri ve teknolojiyi yaratıyordu.

Η «γέννηση σε μια νεκρή βουλή» και οι προεκτάσεις της

Εξελίξεις στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα

 

Η «γέννηση σε μια νεκρή βουλή» και οι προεκτάσεις της

«Ορκίζομαι στην τιμή και την αξιοπρέπειά μου ότι θα προστατεύσω την ύπαρξη και την ανεξαρτησία του κράτους, την αδιαίρετη ακεραιότητα του λαού και της πατρίδας, την χωρίς όρους και προϋποθέσεις κυριαρχία του λαού, ότι θα παραμείνω αφοσιωμένος στις αρχές του δημοκρατικού, κοσμικού, κοινωνικού κράτους δικαίου και στις αρχές του Ατατούρκ, ότι θα προσπαθήσω για την ευημερία και την ευτυχία του λαού μου, ότι δε θα διαχωριστώ από το ιδανικό ο κάθε άνθρωπος να επωφελείται από τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες, ότι δε θα διαχωριστώ από την αφοσίωση προς το Σύνταγμα»[1].

Τα πιο πάνω αποτελούν τον κανονικό-συμβατικό όρκο που καλούνται να εκφωνήσουν οι Τουρκοκύπριοι εκλεγμένοι στη «βουλή». Η παράθεσή του όρκου αυτού είναι ιδιαίτερα σημαντική για να γίνουν πολιτικές και ιδεολογικές συγκρίσεις ιδιαίτερα σε μια περίοδο ρευστότητας αναφορικά με την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Muhafazakâr Demokrasi’nin Parti Kimliği: Başka Bir Türk Modernleşmesi Mi? (5)

14 Ağustos 2013     

Kemalist düzenle, yani geleneksel laik “merkez” ile ilişkilerin yeniden belirlenmesine ilişkin geçen haftaki yazımızda bahsettiğimiz çerçeve içerisinde, çevrenin talep ve beklentilerinin çatışmalardan uzak ve doğru bir biçimde yorumlanması şarttı. Akdoğan’a göre, AKP’nin geleneksel siyasal İslam partilerinden farklı olarak bu konudaki başarısı, tam olarak, çevrenin merkeze yönelik olan taleplerinin doğru bir yorumuna girişebilmesinden kaynaklanmaktaydı. Kısacası, ülkenin ekonomik sisteminde Müslüman iş çevrelerinin aşamalı bir şekilde güçlenmesi için hükümet partisinin olabildiğince daha fazla çatışmadan kaçınması ve “geleneksel merkez” ile “çevrenin güçlerinin” endişelerini dengede tutması gerekiyordu. Dolayısıyla yeni hükümetin misyonu 1997 darbesinin ve 2001 ekonomik krizinin ardından ülkenin siyasi ve ekonomik sisteminin görece olarak normalleştirilmesiydi. Yani 1980 darbesinden sonra Özal’ın Anavatan Partisi’nin üstlendiği misyonun standartlarına göre, kapitalizmin yeni aşamasının kesintisiz gelişimi yönüne doğru itecek bir normalleşmeydi. Yalçın Akdoğan yukarıdaki gerekliliği “çevreyle merkezi uzlaşma zeminine davet eden AK Parti olmuştur” diyerek ifade ediyordu.

Ένας όρκος, μια φωνή συνείδησης!

Το κείμενο στην τουρκική, το οποίο χρησιμοποίησε η Ντοούς Ντεριά

«Ορκίζομαι στην ανθρώπινη μου τιμή ότι θα εργαστώ για τον οποιοδήποτε ζει στην Κύπρο με στόχο να μη θυματοποιηθεί εξαιτίας της γλώσσας, της θρησκείας, της φυλής, του τόπου γέννησης, της κοινωνικής τάξης, της ηλικίας, της φυσικής ικανότητας, του φύλου ή του σεξουαλικού προσανατολισμού, ότι θα προσπαθήσω για τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος δικαιοσύνης και ισότητας όπου η εργασία δε θα γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, ότι θα επιδιώξω την αντικατάσταση της κουλτούρας της σύγκρουσης και της βίας με τη θεμελίωση των αξιών της ειρήνης και της συναίνεσης, ότι θα μείνω αφοσιωμένη στις αξίες του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, ότι δε θα παραιτηθώ από το όραμα της εγκαθίδρυσης μιας ομοσπονδιακής Κύπρου».

 

Ότι δεν μπόρεσε κανένας άλλος εκλεγμένος Τουρκοκύπριος παράγοντας να πράξει από το 1983 μέχρι σήμερα, το έκανε η 35χρονη φεμινίστρια Ντοούς Ντεριά. Ο δικός της όρκος, ο οποίος θα μπορούσε να ήταν η φωνή της συνείδησης του κάθε Κύπριου, έχει κορυφώσει πλέον μια αντιπαράθεση που θα είναι δύσκολο να σταματήσει. Στο επίκεντρο αυτής της αντιπαράθεσης βρίσκεται ξεκάθαρα η απόσταση – ιδεολογική και πολιτική – που χωρίζει ένα μέρος της Τουρκοκυπριακής κοινότητας με τις συγκεκριμένες χωριστές δομές «έμπνευσης» του 1983. Κεντρικής σημασίας λοιπόν και η άποψη ότι το επιβαλλόμενο καθεστώς κηδεμονίας – ένα καθεστώς που για να είναι κηδεμονικό χρειάζεται εσωτερική συναίνεση – δεν είναι βιώσιμο και δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες και τις ανησυχίες ενός μέρους των Τουρκοκυπρίων. Αυτό το δεδομένο από μόνο του συγκροτεί ένα νέο περιβάλλον στις σχέσεις της κοινότητας με την Τουρκία. Ή τουλάχιστον επιβεβαιώνει ότι υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη διεκδίκηση για αλλαγή των σχέσεων των Τουρκοκυπρίων με την Άγκυρα.

 

Οι ερμηνείες στην Ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι πολλές και διάφορες. Τα κίνητρα για τις ερμηνείες αυτές επίσης πολλά και διαφορετικά. Εκείνο όμως που θα πρέπει να κρατήσουμε είναι η ανάπτυξη ενός νέου, σαφέστατα πιο δημοκρατικού εθνοκοινοτισμού των Τουρκοκυπρίων, ο οποίος φαίνεται έτοιμος να διεκδικήσει από την Άγκυρα αλλά ανέτοιμος να υποταχθεί σε μια συντηρητική ελληνοκυπριακή ηγεμονία. Ας γίνει αντιληπτός λοιπόν αυτός ο όρκος ως μια πρόκληση για όλους να κατανοήσουμε περισσότερο τις δυναμικές «του άλλου», ανεξάρτητα εάν συμφωνούμε ή διαφωνούμε. Να κατανοήσουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται αυτές οι δυναμικές και να επιδιώξουμε να βρούμε τα κοινά μας σημεία. Η απαξίωση των αντιπολιτευτικών δραστηριοτήτων της Τουρκοκυπριακής κοινότητας είναι λανθασμένη ιστορικά, το ίδιο και η επιδίωξη θεοποίησής τους.

 

Το Video του όρκου της Ντοούς Ντεριά

Muhafazakâr Demokrasi’nin Parti Kimliği: Başka Bir Türk Modernleşmesi Mi? (4)

07 Ağustos 2013      

İslam’ın siyasi programda öne çıkarılmasının yol açabileceği sonuçların anlaşılmasıyla, dine ilişkin atıflar yeni partinin siyasi muhafazakârlığının altının çizilmesi noktasına indirgendi. Erdoğan İslam dininin, artık partinin temel referansını teşkil etmesine son verildiğini ve sadece muhafazakârlığının bir yapısal öğesi olduğunu gösterme çabası ile “Dini, dindarları ve dini değerlerin toplumsal işleyişini kabul eden bir parti ile dini devlet organlarının katkısıyla ideolojiye dönüştürme aracılığıyla toplumun zorunlu değişimini hedefleyen bir parti arasında büyük bir fark vardır” diye vurguluyordu.

Διαστάσεις της ψηφοφορίας στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα

 

Το βασικό χαρακτηριστικό του πλαισίου μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκε η ψηφοφορία στα κατεχόμενα την 28^η Ιουλίου δεν ήταν οι γνωστές πτυχές του Κυπριακού που συνήθως γίνονται αντικείμενο αντιπαραθέσεων. Όμως το ευρύτερο πλαίσιο που περιβάλλει την τουρκοκυπριακή κάλπη συνιστά μέρος μιας σχετικά νέας κοινωνικο-οικονομικής πραγματικότητας, η οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάζει την εξέλιξη του Κυπριακού. Οι Τουρκοκύπριοι ψήφισαν με βασικό κριτήριο την πορεία του επιβαλλόμενου από την Άγκυρα μετασχηματισμού του ψευδοκράτους, αλλά και την ανάγκη της ίδιας της κοινότητας να επανακαθορίσει τις σχέσεις της με την Τουρκία.

Μια ήττα του Ερτογάν και ένα νέο πλαίσιο ρευστότητας στην Τουρκοκυπριακή Κοινότητα

Από το νέο τεύχος της Δέφτερης Ανάγνωσης

 

Τουρκοκυπριακές εκλογές: μια ήττα του Ερτογάν και ένα νέο πλαίσιο ρευστότητας με τρεις πρωταγωνιστές – Ρεπουμπλικανικό κόμμα, Σερντάρ, Έρογλου

Τελικά, όντως δεν του βγαίνουν οι τουρκοκυπριακές εκλογές του Ερτογάν. Και το 2010, φημολογείτο ότι ο κ. Ερτογάν και το κόμμα του είχαν προσπαθήσει να βοηθήσουν τον κ. Ταλάτ, αν και συνοδεύονταν από φήμες ότι υπόγεια στήριξε και τον Έρογλου. Αυτή τη φορά, η επένδυση του Ερτογάν ήταν πιο άμεση – από το 2011 είχε εμπλακεί σε μια αντιπαράθεση με τους τουρκοκύπριους, που οδήγησε σε κόντρα, όχι μόνο με τα συνδικάτα και την κουλτούρα της αριστεράς, αλλά και με τη δεξιά. Το τελευταίο διάστημα, η αντιπαράθεση εστιάστηκε στον έλεγχο του μέχρι πρόσφατα κυβερνώντος κόμματος εθνικής ενότητας. Οι διαμάχες στο συνέδριο, που οδήγησαν σε διάσπαση το κόμμα και τελικά σε εκλογές ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί να πει κάποιος ότι ένα ποσοστό άνω των 70% απέρριψε τον επεμβατισμό του Ερτογάν. Και αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες για σημαντικές διαρροές προς τα αριστερά από περιοχές με πληθυσμό από την Τουρκία, τότε υπάρχει και μια τάση κυπριοποιημένων εποίκων μεταναστών, που αντιδρά στις τούρκικες παρεμβάσεις.

Muhafazakâr Demokrasi’nin Parti Kimliği: Başka Bir Türk Modernleşmesi Mi? (3)

31 Temmuz 2013

Bu düşünce temelinde, Türkiye’deki siyasal İslam tecrübesi, özellikle de Adalet ve Kalkınma Partisi deneyimi, pek çok entelektüel açısından, Batı’nın modernleşmesine katkıda bulunan tarihsel süreçlerin ve yapısal değişikliklerin Müslüman toplumlarla ilgili olmadığı görüşünü dile getiren ilginç bir öneriydi. Böylece Türkiye’nin dindar Müslümanlarının “yeni” burjuva sınıfı ve onun siyasi hedefleri hakkındaki tartışmalara paralel olarak,  insan hakları, demokratikleşme ve laiklik ile İslam dininin ilişkisine dair arayışlar zirveye çıktı. Özellikle 1997 darbesinden sonra, Türkiye’nin Müslüman entelektüelleri “yakın bir zamana kadar” batı terminolojisini benimseme gereksinimini hissettiler ve Kemalist elite karşı ittifaklarını genişletme çabasına giriştiler.

Πρώτα «μαθήματα» της τουρκοκυπριακής κάλπης

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΩΡΩΝ «ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ» ΤΗΣ 28^ης ΙΟΥΛΙΟΥ 2013 ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

 

Κόμμα	Ποσοστό %	«Έδρες»
CTP-BG	38.4%	21
UBP	27.2%	14
DP-UG	23%	12
TDP	7.4%	3
BKP-TVG	3.2%	0

 

Το πολιτικό πλαίσιο της ψηφοφορίας στα κατεχόμενα χαρακτηρίστηκε έντονα από την πορεία μετασχηματισμού έτσι όπως προκύπτει από το οικονομικό πρωτόκολλο της Άγκυρας, αλλά και τις επιπτώσεις που έχει στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα. Τελικά, η πραγματικότητα που οικοδομείται ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους και η οποία φαίνεται καταρχήν να καταγράφεται και στα αποτελέσματα είναι μια γενικότερη απογοήτευση από το πολιτικό σύστημα. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν περίπου στο 70%, ποσοστό που αποτελεί το δεύτερο χαμηλότερο σε σχέση με το 67% των «εκλογών» του 1991. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι το 1991 το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα και το Κόμμα Κοινοτικής Απελευθέρωσης είχαν αποφασίσει να μποϊκοτάρουν τη ψηφοφορία. Ακόμα ένα χαρακτηριστικό επηρεασμού της συμμετοχής ήταν και η περίοδος διεξαγωγής των «εκλογών», αφού ιστορικά είναι η πρώτη φορά που γίνονται Ιούλιο. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στις «εκλογές» της 14^ης Δεκεμβρίου 2003 το ποσοστό συμμετοχής ήταν 86.48%, στις πρόωρες «εκλογές» της 20^ης Φεβρουαρίου 2005 ήταν 80.76% και στις «εκλογές» της 19^ης Απριλίου 2009 το ποσοστό συμμετοχής έφτασε στο 81.70%.